De rots verraste astronomen, die hem pas ontdekten toen hij al voorbij was. NASA, dat een bureau voor “planetaire verdediging” heeft, blijft gesloten.
Dankzij de vooruitgang in de wetenschap kunnen we als nooit tevoren allerlei gebeurtenissen, waaronder astronomische, voorspellen en begrijpen. Maar er is een kleine marge van onzekerheid waarvan we ons zelden volledig bewust zijn.
Een asteroïde die niet werd waargenomen
Astronomen konden hem waarnemen toen hij al veilig voorbij was, volgens het realtime monitoringplatform The Watchers. De verrassing was groot toen ze ontdekten dat de rots op slechts 400 kilometer van onze planeet was gepasseerd. Dat is bijna dezelfde hoogte als die van het internationale ruimtestation ISS.
De geschatte diameter is 1,5 tot 3 meter, aldus het gespecialiseerde medium Space.com. Tot nu toe heeft NASA geen publieke verklaring afgelegd, omdat het gesloten blijft vanwege het uitblijven van overeenstemming binnen de regering over de begroting voor volgend jaar. De informatie werd echter bevestigd door The International Astronomical Union Minor Planet Center.
Volgens Space.com melden observatoria dat het onderzoeksprogramma Catalina Sky Survey het als eerste heeft ontdekt, enkele uren later. Een zoomweergave suggereert dat het boven Antarctica is gepasseerd, maar de nauwkeurigheid van de metingen staat nog ter discussie. Mogelijk worden de details bekend wanneer de 15.000 medewerkers van NASA hun werkzaamheden hervatten.
De inslag van een asteroïde op de aarde is een onderwerp dat vooral de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie interesseert. De gevolgen kunnen zeer divers zijn: de wetenschappelijke gemeenschap veronderstelt bijvoorbeeld dat de inslag van een van deze asteroïden heeft geleid tot het uitsterven van de dinosauriërs. Maar in de meeste gevallen, wanneer het om kleine rotsen gaat, zoals die van 1 oktober, zou de impact minimaal zijn.
Waarom houdt NASA asteroïden in de gaten?
In september 2024, enkele maanden na de start van de missie, slaagde NASA erin een asteroïde met een diameter van 160 meter te laten neerstorten en zijn baan te wijzigen. Dit was een ongekende prestatie op het gebied van planetaire verdediging. Ja, hoewel de term “planetaire verdediging” sciencefiction lijkt, bestaat er sinds 2016 een bureau met die naam dat verschillende missies coördineert.
Van de grotere asteroïden die door NASA worden gevolgd, was de die de meeste zorgen baarde 2024 YR4, ontdekt op 27 december 2024 en met een kans van 1 op 83 om in 2032 in te slaan. Op de schaal van Turijn, die bedreigingen beoordeelt van 1 tot 10, werd deze ingedeeld in categorie 3.
Met nieuwe gegevens begin 2025 werd echter vastgesteld dat de kans op een inslag niet significant was. Aangezien de beweging van asteroïden echter niet lineair is, wordt geschat dat hij in 2028 dichter bij de aarde zal komen en dan in meer detail kan worden bestudeerd.
Wat er op 1 oktober is gebeurd, is slechts een van de vele verhalen in de immense en onuitputtelijke wereld van de ruimte. Als hij was ingeslagen, zou hij vanwege zijn afmetingen waarschijnlijk in de atmosfeer zijn verbrand en als een zeer heldere vallende ster zijn gezien. Dat is niet gebeurd. Het grootste deel van de bevolking in Spanje sliep gewoon door en de nacht verliep als elke andere nacht.
